Σαν να είναι όλα όπως θα έπρεπε να είναι και το μόνο που μας απασχολεί είναι το εάν οι Ανεξάρτητοι θα ενωθούν με τον ΣΥΡΙΖΑ, εάν το ΚΚΕ θα συνεχίσει τον μοναχικό του δρόμο, εάν ΠΑΣΟΚ-ΝΔ θα συγκυβερνήσουν κλπ κλπ. Με χαριεντισμός και τις γνωστές πλέον εκφράσεις, αντιπαραθέσεις, όχι εσείς, όχι εμείς, εμείς το είχαμε πει, οι άλλοι δεν μας άκουγαν, μα δεν το λέω για εσάς "ξέρετε πόσο σας εκτιμώ και σας σέβομαι" το λέω για όλους τους άλλους. Με την Στάη να έχει αυτό το μόνιμο αυτάρεσκο χαμόγελο και την μόνιμη έκφραση ειρωνείας απέναντι σε ότι ξεφεύγει από την πεπατημένη των μνημονίων.
Μια συζήτηση σαν να μην ζούμε μια από τις τραγικότερες περιόδους της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας και όχι μόνο.
Παράλληλα ο καθένας συνεχίζει να κάνει ότι θέλει, ο Προβόπουλος να "ληστεύει" τα αποθεματικά ταμείων νοσοκομείων και οργανισμών μετατρέποντας τα σε ομόλογα εν΄΄οψει του PSI χωρίς να ρωτήσει κανένα, βουλευτές να ζητούν "χαριστικές ρυθμίσεις, οι Γερμανοί να πλουτίζουν "βρίζοντάς μας" στην κυριολεξία καθημερινά, ο Πρόεδρος της Goldman Sachs να μας λέει "who gives a shit abt Greece" για να μην αναφέρω τα όσα έχουν γίνει στο παρελθόν. Τρέλα. Παράνοια.
Σε αυτό το σημείο εάν μπορούσαμε να σχηματοποιήσουμε το πως είναι δομημένη η Ελληνική κοινωνία, η υποτιθέμενη "Δημοκρατία" στην οποία ζούμε θα βλέπαμε το εξής απλό :
Θα βλέπαμε ότι κανένας δεν αλληλεπιδρά με κανένα. Τα κόμματα κλεισμένα στα στεγανά τους να αναμασούν τα ίδια και ίδια, η όποια κυβέρνηση να λειτουργεί ανεξέλεγκτα και ένα Λαό απομακρυσμένο - απομονωμένο να παρατηρεί και να καθοδηγείται ανάλογα με το ζητούμενο των εποχών.
Αυτό το σχήμα όμως, ήρθε η ώρα που οφείλουμε να το αλλάξουμε.
Δεν πρόκειται να δεχθώ πλέον, ότι η θέση μου είναι, να είμαι "χειροκροτήτρια/της πάνω στα "Θα"
κανενός.
Δεν με ενδιαφέρουν οι προγραμματικές δηλώσεις κανενός κόμματος γιατί πολύ απλά δεν ξέρω εάν θα τηρηθούν. Δεν με ενδιαφέρουν τα "Θα" γιατί πλέον δεν μπορώ να δω μπροστά μου στο μέλλον έχοντας τόσες πληγές ανοιχτές από το παρελθόν. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι θα συνεχίσω να ζω σε αυτή την παρωδία "Δημοκρατίας" με τα κλειστά ταμεία των κομμάτων, με τις κρυφές επιχορηγήσεις, με τις κομματικές πειθαρχίες, με τις αλληλοκαλύψεις και τα "πολιτικά πίσω-μαχαιρώματα".
Κατανοώ πλέον πλήρως, ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της κοινωνίας μας που μας οδήγησαν εδώ που βρισκόμαστε σήμερα είναι αυτός ακριβώς ο τρόπος λειτουργίας των κομματικών μηχανισμών.
Θα προσπαθήσω επομένως να ανοίξω την συζήτηση, να την κάνω πράξη, θα προσπαθήσω να μεταφέρω όλες αυτές τις ερωτήσεις σε αυτούς οι οποίοι ζητούν την εμπιστοσύνη μας και την ψήφο μας, για άλλη μια φορά αλλά δεν με πείθουν πλέον.
Έτσι είτε μέσω επιστολών, είτε οργανώνοντας συναντήσεις με εκπροσώπους κομμάτων θεωρώ ότι οφείλουμε πλέον να αρχίσουμε ένα διάλογο μεταφέροντας όλα αυτά τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την απλή κοινή λογική.
Πως επί παραδείγματι μπορούμε να εμπιστευτούμε κομματικούς μηχανισμούς οι οποίοι δεν λειτουργούν με διαφάνεια όσον αφορά τα ίδια τους τα ταμεία ? Όταν αυτά τα ίδια είναι υπερχρεωμένα δεν είναι ένα δείγμα ότι και ως κυβέρνηση την ίδια υπέρ-χρέωση και αδιαφάνεια θα παράγουν ?
Εξαιτίας αυτής της αδιαφάνειας δεν βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα ?
Πως μπορεί κάποιος σήμερα να "πει" ότι θα υπάρξουν αλλαγές, έτσι γενικά και αόριστα στο μέλλον όταν ακόμα και σήμερα, ακυρώνονται έρευνες για την "δανειοδότηση" των κομμάτων ?
Πως μπορεί να ισχυριστεί κάποιος /α ότι υπηρετεί την Δημοκρατία όταν πρώτα από όλα θα πρέπει να υποκύπτει στην κομματική πειθαρχία ?
Αυτές είναι δύο από τις δεκάδες των ερωτήσεων που θα μπορούσαμε να θέσουμε προς τα κόμματα.
Και αυτές οι ερωτήσεις δεν μπορούν να τεθούν με "γιαουρτώματα" και φωνές, όση οργή και να έχει συσσωρεύσει κανείς μέσα του, αυτές τις ερωτήσεις οφείλουμε να τις τεκμηριώσουμε με επιχειρήματα, ζητώντας απαντήσεις και δεσμεύσεις.
Δεν δέχομαι να συνεχίζω να ζω σε μια "Δημοκρατία" όπου οι μόνες δεσμεύσεις που οφείλουν να τηρηθούν είναι αυτές που έχουν δοθεί απέναντι στην Τρόικα και στους δανειστές, που δεν ζητήσαμε εμείς να έρθουν γιατί πολύ απλά δεν είχαμε ποτέ ως πολίτες πλήρη και ξεκάθαρη ενημέρωση για την πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας.
Δεν δέχομαι ότι Δημοκρατία είναι μία ψήφος κάθε τέσσερα ή τρία χρόνια.
Ξεκινώ από την αρχή ότι η Δημοκρατία είναι "καθημερινή" πράξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου