ΚΚΕ - Τι να πρωτοπεί κανείς

Υπάρχουν πολλοί και διάφοροι τρόποι απόδοσης, ανάλυσης, χειρισμού του λόγου. Σε γενικές γραμμές οι άνθρωποι επικοινωνούμε χρησιμοποιώντας την κοινή λογική, προτιμούμε προτάσεις συντακτικά δομημένες και όσο μπορούμε, προσπαθούμε να έχουμε μια αντικειμενική προσέγγιση στα όποια θέματα .

Π.Χ για το κίνημα της πατάτας, θα μπορούσε κάποιος - κάποια να πει, ότι παρόμοια κινήματα υπάρχουν στην Γαλλία και όχι μόνο, χρόνια τώρα, έχουν φέρει αποτελέσματα και λειτουργούν προς το συμφέρον τόσο των καταναλωτών όσο και των παραγωγών αλλά δεν έχουν καταφέρει να χτυπήσουν τα μεγάλα μονοπώλια στην βάση τους. Το αντίθετο, αυτή η συναλλαγή πιθανόν να κινδυνεύει από εταιρείες σαν την MONSANTO όπου μέσω του Codex Alimentarius επιδιώκουν να ακυρώσουν και αυτή την τελευταία άμυνα που μας έχει απομείνει. Άρα το κίνημα της πατάτας είναι μια καλή αρχή αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας.

Προφανώς θα υπάρχουν και άλλοι τρόποι απόδοσης του ίδιου νοήματος, είναι όμως απορίας άξιο, το  πως το ΚΚΕ έχει ένα σταθερό - αναλλοίωτο με τα χρόνια τρόπο έκφρασης που μόνο αρνητικότητα, και ειρωνεία στα όρια του σαρκασμού έχει να επιδείξει απέναντι σε ότι δεν κατευθύνεται από το ίδιο.

Επομένως η απάντηση που δόθηκε με αυτό το βιντεάκι από το Ράδιο Αρβύλα είναι και η μόνη κατάλληλη απάντηση που μπορώ να σκεφτώ στις ασυναρτησίες του ΚΚΕ.

'Ενα κόμμα που αποδεικνύεται βασιλικότερο του Βασιλέως, αγγίζοντας πολλές φορές τα όρια του πλέον ακραίου "συντηρητισμού", αποκομμένο από την εποχή του, αποκομμένο από την Δημοκρατική βούληση της κοινωνίας μέρος της οποίας είναι και το ίδιο.

 Δεν χρειαζόμαστε ως πολίτες κομματικές ταυτότητες για να έχουμε πολιτική γνώση και άποψη, δεν έχουν να μας προσφέρουν το παραμικρό, παρελάσεις στην Πανεπιστημίου πίσω από άρματα, ζητώντας "συνδρομές στο κόμμα", δεν χρειαζόμαστε "καθ οδηγητές" και προπαγανδιστικούς μηχανισμούς,
πάνω από όλα δεν χρειαζόμαστε, ανθρώπους οι οποίοι πολιτεύονται χρόνια τώρα θεωρώντας ότι μόνο αυτοί "γνωρίζουν", μόνο αυτοί έχουν την λύση και μόνο εάν τους ακολουθήσουμε θα δούμε το ΦΩΣ.

Στην Δημοκρατία κανένας μόνος του δεν έχει την απάντηση και την λύση, σε αυτό το πολίτευμα απαιτείται κοινωνική συνείδηση και συνύπαρξη, αυτό το πολίτευμα απαιτεί πολιτική ωριμότητα και αναγνώριση αυτών που εννώνουν πάνω από αυτά που χωρίζουν.

Αντ' αυτού έχουμε την  ΤΡΟΙΚΑ και τους υποστηρικτές της να μας εκβιάζουν, έχουμε και το ΚΚΕ να μας "εκβιάζει με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο" με εκφράσεις τύπου : Mόνο το ΚΚΕ έχει την λύση κλπ κλπ.

Αυτό δεν είναι πολιτική θέση πλέον, είναι παλαιοκομματικές τακτικές και αγκυλώσεις που αγγίζουν τα όρια του απολυταρχισμού και όσο αυτές εκφράζονται σε εποχές ακμής και ανάπτυξης μπορεί να θεωρηθούν έως και γραφικές, όταν όμως σε περιόδους κρίσης και κοινωνικών αγώνων το ΚΚΕ επιλέγει να πορεύεται μόνο του, βάζοντας πλάτη την Βουλή τότε το γραφικό μεταλλάσσεται σε επικίνδυνο.

Ένα μεγάλο ΟΧΙ επομένως στο ΚΚΕ, προτιμώ να αγοράζω όσες πατάτες μπορώ, παρά να μου επιβάλλει το κόμμα το πόσες πατάτες χρειάζομαι για να επιζήσω.