Το ένα μετά το άλλο 'έμμεσα ή άμεσα την ύπαρξη "Τουρκικής και Σλαβόφωνης Μακεδονικής μειονότητας στην Θράκη, στην Μακεδονία σύντομα και άλλες" προκύπτει μια σειρά από εύλογες ερωτήσεις, όπως του πως συνέβη αυτό, ποιοι προωθούν-στηρίζουν αυτές τις ιδέες πρωτοβουλίες, βάσει ποιών επιχειρημάτων, αλλά κυρίως ποιο είναι το διακύβευμα.
Και εδώ πάλι, όπως είναι φυσικό η ανάγνωση είναι μεγάλη, μιας και το ζητούμενο δεν είναι να καταλήξουμε σε ένα εύκολο και αρεστό "συμπέρασμα" αλλά σε μια όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική κατανόηση του θέματος.
Σε κάθε περίπτωση η ενημέρωση που έχουμε ως πολίτες είναι αποσπασματική, σε πολλές περιπτώσεις ανύπαρκτη οι συνέπειες αυτών των "αναγνωρίσεων" όμως, είναι υπαρκτές και όλο και πιο ανησυχητικές.
Από ένα πρώτο άρθρο που επισυνάπτω, μαθαίνουμε ότι ένας Έλληνας που στο παρελθόν έχει διατελέσει Υπουργός Εξωτερικών πρωταγωνιστεί τα τελευταία χρόνια στο μπαράζ καταδικαστικών αποφάσεων εις βάρος της χώρας μας για θέματα που σχετίζονται με την μακεδονική και την τουρκική μειονότητα στην Ελλάδα..
Οι συγκεκριμένες αποφάσεις μάλιστα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δεν είναι μία απλή, τυπική διαδικασία, καθώς, σύμφωνα με έγκυρους νομικούς, επηρεάζει την στάση άλλων κρατών στα Ελληνικά εθνικά ζητήματα.
Χαρακτηριστική, άλλωστε, είναι η περίπτωση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών (Στέιτ Ντιπάρτμεντ), το οποίο όλα τα προηγούμενα χρόνια στις αναφορές του για την Ελλάδα χαρακτήριζε τη μειονότητα της Θράκης μουσουλμανική , ενώ τώρα τουρκική , παραπέμποντας, μεταξύ άλλων, και στις συγκεκριμένες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου..
http://logioshermes.blogspot.com/2012/03/blog-post_2930.html
Ο Έλληνας αυτός είναι ο Χρήστος Ροζάκης ο οποίος ήταν για μια περίοδο εξωκοινοβουλευτικός υφυπουργός Εξωτερικών στη δεύτερη κυβέρνηση Σημίτη, το 1996.
Ως μέλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και Πρόεδρος για λίγο του Πρώτου Τμήματός της, βρέθηκε άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενος στον χειρισμό όλων των ελληνικών ατομικών προσφυγών στο Στρασβούργο και έτσι, συνετέλεσε αποφασιστικά στη διαμόρφωση της νομολογίας της Επιτροπής και, κατ’ επέκταση, του Δικαστηρίου σε θέματα θρησκευτικής ελευθερίας,
Σύντομο βιογραφικό του Χρήστου Ροζάκη από τον Νίκο Αλιβιζάτο.
http://www.constitutionalism.gr/ast/cov/La/LaudatiorozakisAlibizatos.pdf
Αν και από περιλίψεις δεν είναι ευκολο να κατανοήσει κανείς πλήρως τον ρόλο και τους στόχους του ΕΔΑΔ κρατώ κάποιες φράσεις "κλειδιά" για να μπορώ να τις συγκρίνω με την πραγματικότητα.
Από ότι κατανοώ η κεντρική ιδέα είναι η εμπέδωση μιας ευρωπαϊκής δημόσιας τάξης των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
ΚΑΙ μια νέα αντίληψη της εθνικής κυριαρχίας, όχι ως οχυρού για την διατήρηση παρωχημένων στερεοτύπων, νεκρών παραδόσεων και αδικαιολόγητων προνομίων, τα οποία μας οφείλονται τάχα λόγω της «ένδοξης» ιστορικής διαδρομής μας, αλλά ως μέσου για τον σεβασμό της αξιοπρέπειάς μας, της ιδιαιτερότητάς μας ως λαού, και της πραγματικής συμβολής μας στη διαμόρφωση μιας ελεύθερης Ευρώπης των λαών, αντάξιας της ιστορίας και του πολιτισμού της.
Δυνατότητα ατομικής προσφυγής
Δυνατότητα προσφυγής στο ΕΔΑΔ έχει κάθε πολίτης ατομικά καθώς και κάθε μη
κυβερνητική οργάνωση, αλλά δεν μπορεί να προσφύγει σε αυτό δημόσια υπηρεσία ή
νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Η προσφυγή στρέφεται πάντοτε κατά κράτους και
ποτέ κατά ιδιώτη. Για να γίνει η προσφυγή αρκεί μια επιστολή στη Γραμματεία της
Διεύθυνσης του Δικαστηρίου -ακόμη και με το ταχυδρομείο- στη μητρική γλώσσα του
προσφεύγοντος, όπου να εκτίθενται οι πιθανές παραβιάσεις από ένα Συμβαλλόμενο
Κράτος, ενός από τα διασφαλισμένα δικαιώματα της Σύμβασης.
http://www.diktioaigaiou.gr/contents/media/File/Nomikos%20Odigos/Dikastirio_anthropinon_dikaiomaton.pdf
Όσον αφορά τις διάφορες προσφυγές που έχουν γίνει στο ΕΔΑΔ, από σωματεία μειονοτήτων, εναντίον της Ελλάδας, το άρθρο του Χρήστου Μπάκα, (από τα ελάχιστα που μπόρεσα να βρω έως τώρα, στο διαδίκτυο, και το οποίο έχει ανέβει σε διάφορα blogs) νομίζω ότι δίνει μια συνοπτική περίληψη των γεγονότων, αλλά δεν αρκεί.
- Όσον αφορά το Ουράνιο Τόξο (σλαβομακεδονικά: Виножито, Vinožito) και το οποίο προσφεύγει στο ΕΔΑΔ το 2005, είναι ένα πολιτικό κόμμα στην Ελλάδα, με έδρα τη Φλώρινα που εκπροσωπεί μία ομάδα Σλαβόφωνων (δίγλωσσων Σλαβομακεδόνων) της βόρειας Ελλάδας οι οποίοι ταυτίζονται με το κράτος της "Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας".
Βασικός στόχος του κόμματος είναι η αναγνώριση αυτών των Σλαβόφωνων ως εθνική μακεδονική μειονότητα (ως Σλαβομακεδόνων) στην Ελλάδα.
Στις 6 Σεπτεμβρίου 1995, μέλη του κόμματος προπηλακίστηκαν, τα γραφεία του κόμματος πυρπολήθηκαν, ενώ κλάπηκε και εξοπλισμός. [2] [3] Η αφορμή ήταν η ανάρτηση πινακίδας από το κόμμα με την κυριλλική γραφή Виножито - Лерински Комитет (μεταφράζεται στα Ελληνικά ως Ουράνιο Τόξο - ΝΕ Φλώρινας). Η επιγραφή αυτή ήταν η αφορμή να δεχθούν επίθεση τα γραφεία τη νύχτα 13-14 Σεπτεμβρίου 1995 από πολίτες, με την υποστήριξη του δημάρχου της πόλης μαζί με ένα μέρος του δημοτικού συμβουλίου. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1995 ασκήθηκε δίωξη από την Εισαγγελία Φλώρινας εναντίον τεσσάρων μελών του Ουράνιου Τόξου για "πρόκληση και διέγερση πολιτών σε αμοιβαία διχόνοια, με αποτέλεσμα τη διατάραξη της κοινής ειρήνης". [4] Η υπόθεση αυτή έφτασε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με κατέληξε στην καταδίκη της Ελλάδος στις 20 Οκτωβρίου 2005.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε την ελληνική κυβέρνηση για παραβίαση δύο άρθρων της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας τoυ συvέρχεσθαι και συvεταιρίζεσθαι.
Άρα σύμφωνα με το ΕΔΑΔ οι ΣλαβοΜακεδόνες μπορούν να αυτο-προσδιορίζονται ως Μακεδόνες, έχουν το δικαίωμα του συvέρχεσθαι και συvεταιρίζεσθαι, έχουν το δικαίωμα να αμφισβητούν την Ελληνικότητα της Μακεδονίας, έχουν το δικαίωμα να εναντιώνονται στο μοντέλο των ανεξάρτητων εθνικών κρατών ΚΑΙ να ζητούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση τη συνταγματική κατοχύρωση ανεξάρτητων οικονομικά, «περιφερειακών εθνικών οντοτήτων», που θα ασκούν πολιτική και νομοθετική εξουσία[6].
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%BF_%CE%A4%CF%8C%CE%BE%CE%BF_%28%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%BC%CE
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω ότι διαφωνώ με την χρήση βίας και τις όποιες ακραίες εκφράσεις-αντιδράσεις γύρω από αυτά τα θέματα. Αλλά πραγματικά απορώ.
Οι Έλληνες Μακεδόνες σύμφωνα με το ΕΔΑΔ τι δικαιώματα έχουν ?
Δεν έχουν το δικαίωμα να ζουν με ασφάλεια στα σπίτια τους και στον τόπο τους χωρίς να υποβάλλονται όλα αυτά τα χρόνια σε μια συνεχιζόμενη αμφισβήτηση της ύπαρξης τους ως "γένος" ? δεν έχουν το δικαίωμα να ζουν με αξιοπρέπειά, σε συνθήκες καλής γειτονίας με τα όποια όμορα κράτη χωρίς τον φόβο "φυλετικών και άλλων εκρήξεων" ?
Οι καταδίκες του ΕΔΑΔ όταν δεν λαμβάνουν υπόψιν τους όλες τις παραμέτρους αυτού του ζητήματος δεν δυναμιτίζουν τον ακραίο εθνικισμό ?
Ή μήπως οι Έλληνες Μακεδόνες και Θράκες θα πρέπει να γίνουν "μειονότητα" για να αποκτήσουν δικαιώματα ?
Και εάν το ΕΔΑΔ δεν έχει απαντήσεις πάνω σε όλα τα σημεία που αφορούν το Μακεδονικό, θα έπρεπε οι αποφάσεις του, να έχουν την "βαρύτητα την οποία έχουν" επηρεάζοντας την στάση άλλων κρατών απέναντι στα Ελληνικά εθνικά ζητήματα ?
Είναι αρκετά τα άρθρα του ΕΔΑΔ, περί σύστασης σωματείων και της ελευθερίας τoυ συvέρχεσθαι και συvεταιρίζεσθαι ώστε να δημιουργούνται τόσο "αρνητικές" θέσεις, στάσεις απέναντι στην Ελλάδα, μέσα στην Ευρώπη και όχι μόνο ?
Δεν ξέρω όσο πιο πολύ διαβάζω γύρω από αυτό το θέμα τόσο πιο πολλές απορίες έχω.
Από το makendonci.blog, το οποίο δεν φαίνεται να είναι ενεργό σήμερα, έχει όμως ένα ενδιαφέρον άρθρο, που αφορά την παρουσίαση του Μακεδο- Ελληνικού λεξικού στις Βρυξέλλες. Παρότι το κείμενο αναρτήθηκε το 2011, θεωρώ οτι η αναφορά, σε έμμεσες χρηματοδοτήσεις από την μεριά της Ελλάδας για την έκδοση αυτού του Λεξικού, μέσο των κονδυλίων του Ευρωπαίκού Κοινοβουλίου και του Ιδρύματος Centar Maurits Coppietersόσον, δεν είναι ένα δεδομένο που κάτι που πρέπει να περάσει απατήρητο.
http://mladini-makedonci.blogspot.com/
Και από το asimpiestos.blog 22/01/11 ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για το ποιος χρηματοδεί τα Σκόπια και όχι μόνο.
http://asimpiestos.blogspot.com/2011/12/blog-post_07.html
Από ότι φαίνεται τις επιπτώσεις όλων αυτών των γεγονότων θα τις δούμε στο κοντινό μέλλον και όσον αφορά τον σεβασμό στις αποφάσεις του ΕΔΑΔ και τον διεθνισμό που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, το ΠΑΣΟΚ, οι Οικολόγοι Πράσινοι τώρα η ΔΗΜΑΡ και δεν ξέρω και εγώ ποιοι άλλοι, είναι πραγματικά απορίας άξιο το πως ζητάς την κατάργηση Εθνικών Συνόρων από την μια, υποστηρίζοντας Ακραίους Εθνικιστές από την άλλη. Είναι πραγματικά απορίας άξιο.
Και εδώ πάλι, όπως είναι φυσικό η ανάγνωση είναι μεγάλη, μιας και το ζητούμενο δεν είναι να καταλήξουμε σε ένα εύκολο και αρεστό "συμπέρασμα" αλλά σε μια όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική κατανόηση του θέματος.
Σε κάθε περίπτωση η ενημέρωση που έχουμε ως πολίτες είναι αποσπασματική, σε πολλές περιπτώσεις ανύπαρκτη οι συνέπειες αυτών των "αναγνωρίσεων" όμως, είναι υπαρκτές και όλο και πιο ανησυχητικές.
Από ένα πρώτο άρθρο που επισυνάπτω, μαθαίνουμε ότι ένας Έλληνας που στο παρελθόν έχει διατελέσει Υπουργός Εξωτερικών πρωταγωνιστεί τα τελευταία χρόνια στο μπαράζ καταδικαστικών αποφάσεων εις βάρος της χώρας μας για θέματα που σχετίζονται με την μακεδονική και την τουρκική μειονότητα στην Ελλάδα..
Οι συγκεκριμένες αποφάσεις μάλιστα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δεν είναι μία απλή, τυπική διαδικασία, καθώς, σύμφωνα με έγκυρους νομικούς, επηρεάζει την στάση άλλων κρατών στα Ελληνικά εθνικά ζητήματα.
Χαρακτηριστική, άλλωστε, είναι η περίπτωση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών (Στέιτ Ντιπάρτμεντ), το οποίο όλα τα προηγούμενα χρόνια στις αναφορές του για την Ελλάδα χαρακτήριζε τη μειονότητα της Θράκης μουσουλμανική , ενώ τώρα τουρκική , παραπέμποντας, μεταξύ άλλων, και στις συγκεκριμένες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου..
http://logioshermes.blogspot.com/2012/03/blog-post_2930.html
Ο Έλληνας αυτός είναι ο Χρήστος Ροζάκης ο οποίος ήταν για μια περίοδο εξωκοινοβουλευτικός υφυπουργός Εξωτερικών στη δεύτερη κυβέρνηση Σημίτη, το 1996.
Ως μέλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και Πρόεδρος για λίγο του Πρώτου Τμήματός της, βρέθηκε άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενος στον χειρισμό όλων των ελληνικών ατομικών προσφυγών στο Στρασβούργο και έτσι, συνετέλεσε αποφασιστικά στη διαμόρφωση της νομολογίας της Επιτροπής και, κατ’ επέκταση, του Δικαστηρίου σε θέματα θρησκευτικής ελευθερίας,
Σύντομο βιογραφικό του Χρήστου Ροζάκη από τον Νίκο Αλιβιζάτο.
http://www.constitutionalism.gr/ast/cov/La/LaudatiorozakisAlibizatos.pdf
Αν και από περιλίψεις δεν είναι ευκολο να κατανοήσει κανείς πλήρως τον ρόλο και τους στόχους του ΕΔΑΔ κρατώ κάποιες φράσεις "κλειδιά" για να μπορώ να τις συγκρίνω με την πραγματικότητα.
Από ότι κατανοώ η κεντρική ιδέα είναι η εμπέδωση μιας ευρωπαϊκής δημόσιας τάξης των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
ΚΑΙ μια νέα αντίληψη της εθνικής κυριαρχίας, όχι ως οχυρού για την διατήρηση παρωχημένων στερεοτύπων, νεκρών παραδόσεων και αδικαιολόγητων προνομίων, τα οποία μας οφείλονται τάχα λόγω της «ένδοξης» ιστορικής διαδρομής μας, αλλά ως μέσου για τον σεβασμό της αξιοπρέπειάς μας, της ιδιαιτερότητάς μας ως λαού, και της πραγματικής συμβολής μας στη διαμόρφωση μιας ελεύθερης Ευρώπης των λαών, αντάξιας της ιστορίας και του πολιτισμού της.
Δυνατότητα ατομικής προσφυγής
Δυνατότητα προσφυγής στο ΕΔΑΔ έχει κάθε πολίτης ατομικά καθώς και κάθε μη
κυβερνητική οργάνωση, αλλά δεν μπορεί να προσφύγει σε αυτό δημόσια υπηρεσία ή
νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Η προσφυγή στρέφεται πάντοτε κατά κράτους και
ποτέ κατά ιδιώτη. Για να γίνει η προσφυγή αρκεί μια επιστολή στη Γραμματεία της
Διεύθυνσης του Δικαστηρίου -ακόμη και με το ταχυδρομείο- στη μητρική γλώσσα του
προσφεύγοντος, όπου να εκτίθενται οι πιθανές παραβιάσεις από ένα Συμβαλλόμενο
Κράτος, ενός από τα διασφαλισμένα δικαιώματα της Σύμβασης.
http://www.diktioaigaiou.gr/contents/media/File/Nomikos%20Odigos/Dikastirio_anthropinon_dikaiomaton.pdf
Όσον αφορά τις διάφορες προσφυγές που έχουν γίνει στο ΕΔΑΔ, από σωματεία μειονοτήτων, εναντίον της Ελλάδας, το άρθρο του Χρήστου Μπάκα, (από τα ελάχιστα που μπόρεσα να βρω έως τώρα, στο διαδίκτυο, και το οποίο έχει ανέβει σε διάφορα blogs) νομίζω ότι δίνει μια συνοπτική περίληψη των γεγονότων, αλλά δεν αρκεί.
- Όσον αφορά το Ουράνιο Τόξο (σλαβομακεδονικά: Виножито, Vinožito) και το οποίο προσφεύγει στο ΕΔΑΔ το 2005, είναι ένα πολιτικό κόμμα στην Ελλάδα, με έδρα τη Φλώρινα που εκπροσωπεί μία ομάδα Σλαβόφωνων (δίγλωσσων Σλαβομακεδόνων) της βόρειας Ελλάδας οι οποίοι ταυτίζονται με το κράτος της "Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας".
Βασικός στόχος του κόμματος είναι η αναγνώριση αυτών των Σλαβόφωνων ως εθνική μακεδονική μειονότητα (ως Σλαβομακεδόνων) στην Ελλάδα.
Στις 6 Σεπτεμβρίου 1995, μέλη του κόμματος προπηλακίστηκαν, τα γραφεία του κόμματος πυρπολήθηκαν, ενώ κλάπηκε και εξοπλισμός. [2] [3] Η αφορμή ήταν η ανάρτηση πινακίδας από το κόμμα με την κυριλλική γραφή Виножито - Лерински Комитет (μεταφράζεται στα Ελληνικά ως Ουράνιο Τόξο - ΝΕ Φλώρινας). Η επιγραφή αυτή ήταν η αφορμή να δεχθούν επίθεση τα γραφεία τη νύχτα 13-14 Σεπτεμβρίου 1995 από πολίτες, με την υποστήριξη του δημάρχου της πόλης μαζί με ένα μέρος του δημοτικού συμβουλίου. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1995 ασκήθηκε δίωξη από την Εισαγγελία Φλώρινας εναντίον τεσσάρων μελών του Ουράνιου Τόξου για "πρόκληση και διέγερση πολιτών σε αμοιβαία διχόνοια, με αποτέλεσμα τη διατάραξη της κοινής ειρήνης". [4] Η υπόθεση αυτή έφτασε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με κατέληξε στην καταδίκη της Ελλάδος στις 20 Οκτωβρίου 2005.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε την ελληνική κυβέρνηση για παραβίαση δύο άρθρων της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας τoυ συvέρχεσθαι και συvεταιρίζεσθαι.
Άρα σύμφωνα με το ΕΔΑΔ οι ΣλαβοΜακεδόνες μπορούν να αυτο-προσδιορίζονται ως Μακεδόνες, έχουν το δικαίωμα του συvέρχεσθαι και συvεταιρίζεσθαι, έχουν το δικαίωμα να αμφισβητούν την Ελληνικότητα της Μακεδονίας, έχουν το δικαίωμα να εναντιώνονται στο μοντέλο των ανεξάρτητων εθνικών κρατών ΚΑΙ να ζητούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση τη συνταγματική κατοχύρωση ανεξάρτητων οικονομικά, «περιφερειακών εθνικών οντοτήτων», που θα ασκούν πολιτική και νομοθετική εξουσία[6].
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%BF_%CE%A4%CF%8C%CE%BE%CE%BF_%28%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%BC%CE
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω ότι διαφωνώ με την χρήση βίας και τις όποιες ακραίες εκφράσεις-αντιδράσεις γύρω από αυτά τα θέματα. Αλλά πραγματικά απορώ.
Οι Έλληνες Μακεδόνες σύμφωνα με το ΕΔΑΔ τι δικαιώματα έχουν ?
Δεν έχουν το δικαίωμα να ζουν με ασφάλεια στα σπίτια τους και στον τόπο τους χωρίς να υποβάλλονται όλα αυτά τα χρόνια σε μια συνεχιζόμενη αμφισβήτηση της ύπαρξης τους ως "γένος" ? δεν έχουν το δικαίωμα να ζουν με αξιοπρέπειά, σε συνθήκες καλής γειτονίας με τα όποια όμορα κράτη χωρίς τον φόβο "φυλετικών και άλλων εκρήξεων" ?
Οι καταδίκες του ΕΔΑΔ όταν δεν λαμβάνουν υπόψιν τους όλες τις παραμέτρους αυτού του ζητήματος δεν δυναμιτίζουν τον ακραίο εθνικισμό ?
Ή μήπως οι Έλληνες Μακεδόνες και Θράκες θα πρέπει να γίνουν "μειονότητα" για να αποκτήσουν δικαιώματα ?
Και εάν το ΕΔΑΔ δεν έχει απαντήσεις πάνω σε όλα τα σημεία που αφορούν το Μακεδονικό, θα έπρεπε οι αποφάσεις του, να έχουν την "βαρύτητα την οποία έχουν" επηρεάζοντας την στάση άλλων κρατών απέναντι στα Ελληνικά εθνικά ζητήματα ?
Είναι αρκετά τα άρθρα του ΕΔΑΔ, περί σύστασης σωματείων και της ελευθερίας τoυ συvέρχεσθαι και συvεταιρίζεσθαι ώστε να δημιουργούνται τόσο "αρνητικές" θέσεις, στάσεις απέναντι στην Ελλάδα, μέσα στην Ευρώπη και όχι μόνο ?
Δεν ξέρω όσο πιο πολύ διαβάζω γύρω από αυτό το θέμα τόσο πιο πολλές απορίες έχω.
Από το makendonci.blog, το οποίο δεν φαίνεται να είναι ενεργό σήμερα, έχει όμως ένα ενδιαφέρον άρθρο, που αφορά την παρουσίαση του Μακεδο- Ελληνικού λεξικού στις Βρυξέλλες. Παρότι το κείμενο αναρτήθηκε το 2011, θεωρώ οτι η αναφορά, σε έμμεσες χρηματοδοτήσεις από την μεριά της Ελλάδας για την έκδοση αυτού του Λεξικού, μέσο των κονδυλίων του Ευρωπαίκού Κοινοβουλίου και του Ιδρύματος Centar Maurits Coppietersόσον, δεν είναι ένα δεδομένο που κάτι που πρέπει να περάσει απατήρητο.
http://mladini-makedonci.blogspot.com/
Και από το asimpiestos.blog 22/01/11 ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για το ποιος χρηματοδεί τα Σκόπια και όχι μόνο.
http://asimpiestos.blogspot.com/2011/12/blog-post_07.html
Από ότι φαίνεται τις επιπτώσεις όλων αυτών των γεγονότων θα τις δούμε στο κοντινό μέλλον και όσον αφορά τον σεβασμό στις αποφάσεις του ΕΔΑΔ και τον διεθνισμό που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, το ΠΑΣΟΚ, οι Οικολόγοι Πράσινοι τώρα η ΔΗΜΑΡ και δεν ξέρω και εγώ ποιοι άλλοι, είναι πραγματικά απορίας άξιο το πως ζητάς την κατάργηση Εθνικών Συνόρων από την μια, υποστηρίζοντας Ακραίους Εθνικιστές από την άλλη. Είναι πραγματικά απορίας άξιο.