Από πέρυσι που ακούγαμε τον Θεοδωράκη και τον Κασιμάτη να μας καλεί να αυτο-οργανωθούμε και να αντισταθούμε με Άμεση ΔΗμοκρατία ξέρετε πόσος καιρός έχει περάσει. Ανταποκριθήκαμε πολλοί σε αυτό το κάλεσμα γιατί θεωρήσαμε, πιστέψαμε ότι επιτέλους στον 21ο αιώνα οι Έλληνες θα μπορούσαμε να ενωθούμε απέναντι σε αυτό το έκτρωμα των μνημονίων απέναντι σε αυτόν τον "φασισμό" της Νέας Τάξης πραγμάτων. Και τι έγινε ? Η μια κωλοτούμπα μετά την άλλη του Θοδωράκη, η αποχώρηση του Καζάκη, το σπάσιμο του αντιμνημονιακού σε χίλια κομμάτια, το καπέλωμα και πάλι της όλης προσπάθειας απο κόμματα, που μόνο ύποπτη και καθόλου καλοπροαίρετη δεν την θεωρώ εγώ. Θέλετε να κατηγορήσετε εμένα γιατί δεν πιστεύω στην "αρχηγοκρατία" ή στην ολιγαρχία των κομμάτων ? Κατηγορήστε με, αλλά ως και την τελευταία στιγμή που βρέθηκα μπρός στην κάλπη ένοιωθα ότι δεν μπορώ να δείξω τυφλή εμπιστοσύνη σε κανένα πλέον.
Είμαστε στον 21ο αιώνα και ακόμα επικοινωνούμε και κατανοούμε τις καταστάσεις γύρω μας μέσα από "κομματικά στεγανά" μια νοοτροπία που μας έχει διαποτίσει, αιώνες τώρα, μας έχει οδηγήσει σε εμφυλίους, σε παράνοιες, σε καταστροφές και εμείς εκεί, να μην μπορούμε στον 21ο αιώνα να απελευθερωθούμε απο αυτές τις "αρρώστιες".
Οικονομία, Σκόπια, μειονότητες, μεταναστευτικό, τόσα θέματα τόσα μέτωπα. ΠΟιός αρχηγός κόμματος, ποιά κομματικη επιτροπή έχει την "παντογνωσία, την απόλυτη σοφία, να δώσει λύσεις και απαντήσεις σε όλα αυτά, έχοντας ένα ποσοστό της τάξεως του 17% 'η του 15% ή του 10% τις εκατό ? Κανείς. Και όποιος επιχειρήσει να το κάνει είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπηρετεί την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Είναι ξεκάθαρο ότι όποιος επιχειρήσει με 152 ή και με περισσότερους βουλευτές να εφαρμόσει το οτιδήποτε χωρίς πρώτα να έχουμε ενημερωθεί όλοι οι πολίτες , μα όλοι όμως για τις πραγματικές τις ρεαλιστικές συνθήκες στις οποίες θα μας οδηγήσει η μία απόφαση ή η άλλη, δεν μπορεί να επικαλεστεί ότι είναι καλύτερος/ η απο την όποια ΝΔ το όποιο ΠΑΣΟΚ την όποια Ολιγαρχική Δικτατορία.
Δημοψηφίσματα επομένως είναι η δική μου πρόταση. Για όλα, αν θέλουμε να λέμε ότι η ευθύνη είναι συλλογική θα πρέπει να συν αποφασίσουμε, με όποιους κινδύνους και εάν κρύβει η Άμεση Δημοκρατία. Να συν αποφασίσουμε εφόσον έχουμε ενημερωθεί για τα πραγματικά, τα αντικειμενικά δεδομένα τα συν-πλην της όποιας απόφασής μας.
Τα κόμματα και οι κυβερνήσεις είναι εκτελεστικά όργανα της δικής μας βούλησης, δεν δέχομαι το αντίθετο πλέον.
Και πάνω σε αυτή την βάση θα έπρεπε να είχαμε κυβέρνηση αντιμνημονιακού μετώπου ΕΧΤΕΣ και όχι να γινόμαστε θεατές των συζητήσεων του ενός ή του άλλου.Και να αναρωτιόμαστε για τις πιθανές συμμαχίες, ή το με ποιους θα μπορούσε να τα βρει ο Τσίπρας ή ο Καμμένος. Τα σημεία συμφωνίας ψάχνουμε και όχι τις "ιδεολογικές διαφοροποιήσεις". Εϊναι ποτέ δυνατόν σε ανοιχτές "Δημοκρατικές" κοινωνίες να υπάρχει ομοφωνία ή απόλυτη ταύτιση ιδεών απο όλους σε όλα ? Όποιος απο τους πολιτικούς αρχηγούς αυτή την στιγμή,, που η χώρα καίγεται, ψάχνει και επιθυμεί να συνομιλεί μόνο με "ομοιδεάτες του έτσι για το ευχάριστο της κουβέντας" αφήνει πίσω μια ιστορική στιγμή και για άλλη μια φορά αποδυκνείεται μικρότερος των περιστάσεων για να μη πω ότι και τα ίδια του τα κίνητρα είναι ύποπτα τελικά.
